ویژگی یک مستند خوب، روایت آن است

به گزارش شهردارآنلاین؛ سعید رشتیان، تهیه‌کنند فیلم مستند، گفت: در حال حاضر به تعداد شهروندان از شهر، و موقعیت آن روایت داریم و چون به اصطلاح این روایت‌ها در مسیر درست و حرفه‌ای مطرح نمی‌شوند، اغلب منجر به دسته‌بندی‌های اجتماعی می‌شوند.

ابتدا باید آن‌چه را که در تصور خود داریم قابل فهم و سپس قابل انتقال کنیم. زمانی که این دو مرحله به خوبی انجام شوند، اساسا گفت‌وگو به جلو پیش می‌رود، اما  اگر این مسیر به درستی انجام نشود، همگی ما در رابطه با تصورات و توهمات خود گپ زدن را شروع می‌کنیم. کسانی هم که صحبت‌های دیگران را می‌پذیرند از سر ناچاری یا انفعال پذیرای صحبت‌های آن‌ها هستند و به یک روایت تن می‌دهند. در چنین روندی معمولا گشایش در هر وضعیتی رخ نمی‌دهد و به اصطلاح گرفتاری‌ها باقی می‌ماند.

مهم است که ما در موضوعات اصلی و مهم موردنظر خود انرژی بگذاریم و این یک کار به شدت فنی است.

باید به متولیان امر بگویم که به شهر و شهرنشینان به دقت نگاه کنید و از نگاه‌های به اصطلاح گذرا پرهیز کنید؛ چرا که شهروندان و شهرنشینان دارند شما را به دقت نگاه می‌کنند.

شهرداری کارگاه‌های خلق اثر، ادبیات‌سازی کند

علی نیکبخت، مستندساز گفت: امروزه نسبت آدم‌ها با این شهر و بالعکس شهر با این آدم‌ها در میدان مقابل تصویر ما مشخص نیست و خیابان و کوچه مورد حمله خصوصی‌سازی قرار گرفته و دچار فقر هویت شده است.

در یک کالبد بسیار سرمایه‌داری فهم فضا است. خلق فضا در این فضا بسیار کار سخت و مهمی است.

ما در یک موقعیت مدرن زندگی می‌کنیم و شهر تهران هم یک شهر مدرن است. این از ویژگی‌های یک موقعیت مدرن است که کالبدهایی را به لحاظ هویتی و معنا دچار تغییر وضعیت می‌کند که این امر سبب تنوع طلبی می‌شود و زمانی که تنوع‌طلبی تولید شد، مفهوم طبقه را می‌شکند.

شهر ما را کدام یک از سه‌گانه‌ی ایدئولوژی، سیاست و اجتماعی اداره می‌کند؟ ابتدا ایدئولوژی، سپس سیاست و گاهی هم اجتماعی است. اجتماعی برای ما مناسبات می‌سازد، این مناسبات هرچه بیشتر و بهتر باشد، برای ما پایداری می‌آورد.

شهرداری تهران باید کارآمدی خود را طی یک سری کارگاه‌های خلق اثر ادبیات‌سازی کند. شهرداری باید خود را به مستند، عکس و هرچیزی متصل کند و تعدادی اعداد و ارقام جمع کند و در قالب تعدادی روایت در اختیار عموم قرار دهد.