کوچک، زیباست

ما شهر را پاک می کنیم از همه آسیب های اجتماعی!

کافی است بودجه و امکانات فراهم شود، مشکل معتادان متجاهر و اعتیاد حل می‌شود!

ده‌ها دستگاه مسئول در حوزه آسیب‌های اجتماعی وجود دارد، به ما چه که با هم هماهنگ و هم افزا نیستند و جزیره‌ای عمل می کنند، ما که کار خودمان را درست انجام داده‌ایم!

کارخانه مولد آسیب‌های اجتماعی، جای دیگری مشغول به تولید دائم است، فقر و نداری و بیکاری و...، بروید آنجا را درست کنید، این مداخله‌ها فايده‌ای ندارد و مسکن موقت است!

باید برای کاهش آسیب های اجتماعی طرح و استراتژی جامع داشت، این مداخله های کوچک مقیاس فایده ای ندارد!

نه اتفاقا باید از همین اقدامات به ظاهر کوچک مداخلات محله ای مردمی شروع کرد و غول و هیولای آسیب های اجتماعی را شکست داد! و...

این جملات و عبارات، مستقیم یا غیرمستقیم بخشی از اظهارنظرها و کنش و واکنش‌ها به موضوع آسیب‌های اجتماعی بخصوص در کلانشهر تهران است، هرکسی و هر نهادی از منظر خودش تحلیل و تفسیر می کند.

به راستی با موضوع آسیب های اجتماعی و فرهنگی در شهر تهران چگونه باید برخورد کرد؟

آیا با مداخلات کلان و متمرکز و یکسان حاکمیتی باید به سمت کاهش آنها رفت؟

یا نه باید با نسخه‌های متفاوت مبتنی بر شرایط و اقتضائات هر محله و برمبنای مشارکت دادن مردم و نهادهای مردمی قدم برداشت؟

چگونه و با چه تمهیداتی می توان الگوهای مداخله مردم گرای مشارکت مبنای محله محور را در کاهش آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی، بکار گرفت؟ و...

به باور ما به دلایل مختلف زیر باید از الگوی مداخله محله محور کمک گرفت:

گستردگی جغرافیایی و جمعیتی شهر تهران

متفاوت بودن شرایط خاص هر کدام از محلات تهران

ناموفق بودن الگوهای کلان متمرکز

امکان‌پذیر بودن جلب مشارکت‌های مردمی محله محور و بسیج و سازماندهی ظرفیت‌های مردمی

ناکافی و ناقص بودن امکانات و بودجه‌های دولتی

پراکنده کاری و نبود انسجام و هم افزایی بین دستگاه‌های مسئول در حوزه آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی

تنوع، تعدد و تراکم آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی

زودتر و دقیق تر به نتیجه رسیدن الگوهای خرد مداخله مردم گرای محله محور

در نظر گرفتن بهتر و بیشتر منافع همه ذی نفعان در موضوع

اکتفا نکردن به رفتارهای ضربتی هیجانی موقت با رویکرد قهری و امنیتی مقابله‌‌ای صرف در مواجهه‌ با آسیب‌های اجتماعی و تمسک به روش‌های پایدار تر اجتماعی پیشگیرانه

مرور ۴۳ساله برخی تجربیات مداخله‌ای در حوزه آسیب‌های اجتماعی در کشور، نگاه به تجربیات و دستاوردهای جهانی و توجه به واقعیت‌های امروز کشور و شهر تهران نشان می دهد که مثل خیلی از عرصه‌های دیگر، باید پای مردم و مشارکت‌های واقعی و پایدار مردمی را به عرصه پیشگیری و مقابله با آسيب‌های اجتماعی و فرهنگی باز کرد و از ظرفیت نهادهای مردمی و قابليت های فراوان محله ای استفاده بهينه کرد.

در کلانشهر تهران با وجود این همه مراکز فرهنگی، اجتماعی و خدماتی در سطح ۳۵۱ محله مانند مسجد، سراهای محلات، کانون‌های فرهنگی، مراکز ورزشی، آموزشی، شورایاران، معتمدین محلات، مدیران محلات، اصناف، سمن‌ها، گروه‌های داوطلب و... باید برای کاهش آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی، برای هرکدام از ۳۵۱ محله و بخصوص تعدادی از محلات که با آسیب‌های بیشتری مواجهند، نسخه جداگانه محله محور ومشارکت مبنا داشت از این منظر است که "کوچک، زیباست" و از قدم‌های مداخله‌ای خرد محله‌ای، جریان سازی و هم افزایی برای حل و کاهش آسيب‌های اجتماعی صورت می گیرد انشاالله.