نیازمند تدوین «برنامه تهران» هستیم

به گزارش شهردارآنلاین؛ محمدحسین بوچانی رییس مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران در گفت و گو با شهر از افزایش مشارکت در سیزدهمین جشنواره پژوهش در مدیریت شهری خبر داد و افزود: به ترتیب بیشترین آثار ارسال شده مربوط به محورهای شهرسازی و معماری، انژری و محیط زیست، ایمنی و مدیریت بحران هستند. به گفته او تنها در همین چهار رشته نیز آثار برتر و برگزیده داریم که به زودی در مراسم  اختتامیه – ۲۳ آذر ۱۴۰۰- معرفی می شوند.

بوچانی با بیان اینکه امسال، سال پایانی قرن جاری و شروع قرن جدید است، گفت: تهران امروز به عنوان یک محیط انسان ساخت نتیجه یکصدسال فعالیت در شهر تهران است که باید پیامدها و اثرات آن واکاوی شود.

او یکی از محورهای جشنواره سیزدهم را رصد تحولات سده گذشته عنوان و خاطرنشان کرد: برخلاف تجربیات مثبتی که داشتیم شهری که الان داریم نیازمند یک دگردیسی ساختاری و نهادی است.

او با اشاره به کژکارکردهای تهران امروز تصریح کرد: همگی اینها در اثر بی توجهی به دانش ، پژوهش، نوآوری و فناوری است. اگر شهر تمدن ساز با هویت بخواهیم که موتور محرک اقتصاد و تولید ملی باشد باید در شیوه مدیریت شهر تغییراتی ایجاد شود.

به گفته او مدیریت شهری کنونی دارای تفرق و پراکندگی است و برای منابع در شهر برنامه ریزی مدون و مشخصی وجود ندارد.

بوچانی با اشاره به ضرورت وجود «برنامه تهران» گفت: ما در کلان شهرها باید برنامه شیراز ، برنامه سنندج و ..داشته باشیم چراکه در مقررات، اجرا ، نظارت و ارائه خدمات تفاوت هایی در شهرهای محتلف وجود دارد. همچنین باید توجه کرد که با توجه به شرایط خاص تهران و تفاوت هایی که بایکدیگر شهرهای کشور دارد قانون شهرداری ها نمی تواند هم پاسخگوی تهران و هم پاسخگوی شهر کوچکی باشد.

او با بیان اینکه در شهرهای پیشران، مدیر شهر مشخص است، گفت: در این مدل همه دستگاه ها موظف به پاسخگویی به این مقام هستند.

او در ادامه با انتقاد از رویکرد صرف منابع برای جابجایی در شهر گفت: در جهان در ۴ دهه اخیر  استراتژی دسترس پذیری به معنای هوشمندسازی با محوریت پیاده مداری  اجرا شده است در حالی که در تهران جابه جایی ها در پایتخت کم که نشده هیچ به حد جنون آمیزی رسیده است. در همین راستا در کشورهای پیشرفته مدهای آرام مانند دوچرخه، اسکوتر و امثال آن گسترش یافته است.

به گفته بوچانی برای بهبود و بهگشت شهر باید علاوه بر تکیه به روش های نوآورانه و علمی به کاهش جابجایی ها، افزایش مشارکت مردم، کاهش هزینه های اداره شهر و صرف انرژیهای پاک توجه کرد.

تغییر نقش تهران در اقتصاد ملی

او با طرح این پرسش کلیدی که شهرهای بزرگ در ایران چقدر پشتیبان اقتصاد ملی هستند، گفت: در نظام برنامه ریزی نگاهها باید تغییر کند، تنظیم رابطه حاکمیت ملی و مدیریت شهری چیزی است که باید به شفافیت مطرح شود تنها در این صورت است که شهرها به شکوفایی می رسند و تقسیم کار ملی و محلی صورت می گیرد.

او در ادامه حرکت تهران به سمت شهرهای علم پایه و خردورز را ضروری دانست و افزود: این در حالی ست که در سال های اخیر اتصال مراکز علمی و پژوهشی با اجرا کمرنگ شده است و رابطه دانشگاه هایی که دانشگاه مادر در رشته های مختلف مانند اقتصاد و تکنولوژی و .. هستند برخلاف قرار گرفتن در تهران با پایتخت قطع شدن است.

او تصریح کرد: اگر بخواهیم تهران را به عنوان الگوهای جهان اسلام در جهان معرفی کنیم و به عنوان نماد و سمبل حکومت آیینی و دینی و مذهبی باشیم باید بعد از ۵۰ سال رابطه حاکمیت با مدیریت شهری تنظیم شود و برای این مهم نیازمند تغییر ریل هستیم.

تهران گران اداره می شود

او با اشاره به ضرورت کاهش هزینه های اداره شهر در ایران گفت: برای این مهم باید بر علم تکیه کرد و به کارآیی آن باور داشت. در عین حال باید به دنیال تغییر رد ساختار بود و از برخی تغییرات نترسید. همچنین نباید برای ادامه مسیر و روش های قبلی مقاومت کردبرای این موضوع هم نیازمند تصمیم گیری توسط مدیران شجاع هستیم. او همچنین فاصله گرفتن از سیاسی کاری و واگذاری امور به مدیران متخصص را از دیگر اقتضائات تحقق بخشی به این موضوع دانست.

بوچانی در پاسخ به این پرسش که اگر شیوه مدیریت شهر با وضعیت کنونی ادامه پیدا کند ۱۰ سال آینده شهر را چگونه پیش بینی می کند؟ گفت: این وضعیت قابل تداوم نیست . باید در بخش هایی مثل مسکن، پسماند و حمل و نقل تغییرات اساسی ایجاد شود و هرچه زودتر چاره جویی شود.

او تصریح کرد: در حوزه حمل و نقل باید ۱۰ سال قبل چاره جویی می کردیم. به عنوان مثال پارک حاشیه ای در گران ترین خیابان های شهر تهران بدون دریافت هیچ وجهی صورت می گیرد درحالی که باید به حوزه عوارض شهری توجه کرد و برای تهران با توجه به مقتضیات خاصش اقدام کرد.

او همچنین بر ضرورت تغییر نظام تامین مالی شهرداری تهران تاکید کرد و گفت: باید برای مترو تهران  و دیگر پروژه هایی که در راستای محیط زیست گام بر می دارد از بخش خصوصی و دولتی به طور توامان استفاده کرد.